De weersvooruitzichten geven aan dat het in de loop van de middag zou kunnen gaan regenen. Onze ervaring na vele jaren van wandelen is dat het over het algemeen beter uitpakt dan voorspelD. En we zijn niet van suiker gemaakt, dus vol goede moed op pad. Het startpunt van dit traject is Mariëndaal, aan de rand van Oosterbeek. Het is 10 uur, droog en er breekt een waterig zonnetje door. Door een prachtige bomenlaan lopen we richting een poort c.q viaduct en vervolgen onze weg door een prachtig gebied met beekjes, vijvers en landgoederen. Aan de rand ligt een prachtig gebouw waar een laboratorium gehuisvest is. Wij tweeën hebben ook ooit een opleiding gevolgd en ervaring in laboratoriumwerk en kunnen ons goed voorstellen dat het fijn werken is te midden van zo'n mooie omgeving.
We worden verrast door een met boomtakken overgroeid pad waar we onderdoor lopen, een soort liefdeslaan. Het geheel heeft zelfs enkele vertakkingen en boven op de top hebben we een prachtig uitzicht op de vorm en de paden. Bekijk vooral ook de bijgevoegde foto's die slechts een kleine impressie geven. Al babbelend lopen we voort en doen goed ons best om niet fout te lopen. Markering, beschrijving en kaart blijken ook vandaag niet altijd overeen te komen, maar op een enkel klein stukje na maken we niet veel extra meters.
Het grootste deel van het traject gaat om Arnhem heen, waarbij we een paar prachtige landgoeden passeren. De eerste stop voor cappuccino met uiteraard appeltaart is bij Groot Warnsborn. Aan een tafeltje bij het raam kijken we uit over de tuin die achter het gebouw ligt. Idee voor een feestje: bijzondere gelegenheid om in het achterhoofd te houden.
Ons pad vervolgen we langs kasteel Zijpendaal, omgeven door een park. Onze tocht gaat door dit park en met het zonnetje erbij is het genieten. En dan te bedenken dat je zo dicht in de buurt van Arnhem bent. Al kronkelend komen we langs de stenen tafel, onder enkele viaducten door (niet te vermijden) richting Monnikenhuizen. Op uitzichtpunt Hoogte 80 bekijken we de omgeving. In de verte zouden we Nijmegen moeten zien, maar het zicht is daar niet helder genoeg voor.
Van Monnikenhuizen gaat het pad verder naar Rozendaal. Het is inmiddels 14 uur en de maag begint te knorren. Op een bankje aan de rand van Kasteel Rosendael halen we ons eigen lunchpakketje te voorschijn en genieten van het uitzicht op het kasteel. Natuurlijk maken we even een omweg door de toegangspoort om het kasteel van dichterbij te bewonderen. Een prachtige vijver voor het kasteel en aan de rand van het gebouw een karakteristieke toren met koepeltje.
De weg gaat verder langs enkele gebouwen in dezelfde stijl als het kasteel. Een pad voert langs een restaurant omhoog naar een bosrand. Langs de weilanden lopen we verder.
We hebben drie opties waar we zouden kunnen stoppen aan het eind van de dag. Het station bij Velp, Rheden of doorlopen naar Laag Soeren en daar de bus pakken. Het landschap is erg geaccidenteerd en we lopen niet zo snel als in vlakke gebieden. Ook beginnen we onze heupen en benen te voelen. Station Velp valt af, het is nog te vroeg in de middag. Door naar Rheden.
We lopen meer in open gebied en de wind trekt wat aan. De bewolking neemt ook toe. Het gebied is erg karakteristiek: beekjes met een smal pad er langs. De bladeren liggen op het pad, het heeft een herfstige uitstraling. Het is rustig, weinig andere mensen op de been. De weg loopt langs de beek en af en toe moeten we een oversteek maken naar de andere kant. Dan komen we uit bij de rand van Herikhuizerveld, een open heuvelachtig terrein met afwisseld struikjes en hei. Bij het uitzichtspunt genieten we even van een momentje rust, pakken de kaart en besluiten dat het te ver is om nog naar Laag Soeren te lopen. Het begint ook wat te miezeren.
Het pad loopt naar beneden, de Herikhuizerveld op, dwars door de hei. Deze ziet er tamelijk doods uit. Weinig kans op bloeiende hei dit najaar. Midden op de hei nemen we de afslag naar station Rheden. De miezer wordt nu echte regen. Regenjas aan, bescherming om de rugzak en doorlopen naar het station. Dit is nog een half uurtje lopen en zo langzamerhand worden we echt nat. Op het moment dat we het station oplopen horen we een trein aankomen. Snel langs het perron op zoek naar een chippaal. We maken een sprintje en de conducteur is zo aardig even te wachten tot we zijn ingestapt.
De dag is wat vroeger geeindigd dan een doorsnee lange afstands wandeldag, maar het moet leuk blijven en met regen gaat de lol er wel vanaf. Voor de volgende keer wacht ons een prachtig traject over de Posbank. Daar verheugen we ons nu al op.
