Sinds kort heb ik een Garmin GPS in bezit en wil deze uitproberen op dit traject. Van internet heb ik de tracks gedownload die betrekking hebben op dit deel van de wandeling.
Vanuit Vaassen – vanaf de bushalte bij Cannenburch – gaan we op pad. Het is even zoeken naar de rood-wit markeringen. We lopen langs de gracht die om Cannenburch heen voert. De gps geeft aan dat dit niet klopt met de track, maar door de onbekendheid met het volgen van een gps-track negeer ik dit in eerste instantie. Verderop blijkt dat we inderdaad fout zitten. De optie om te keren verwerpen we. Aan de hand van de kaart in onze gids zien we dat we vrij snel weer op te route komen als we doorlopen. Veel verschil in omgeving en schoonheid daarvan is er niet, dus gaan we verder tot we weer op de juiste track komen. Het eerste gebied waar we op af lopen is Tongerense heide. Op een informatiebord lezen we e.e.a. over het ontstaan en onderhoud van het gebied.
Na een rustmoment met een heerlijke bakje cappucino lopen we richting een groots heidegebied De Renderklippen. Dit gebied is door wind en opstuiving in de laatste ijstijd gevormd. We doorkruizen de heide en genieten van dit prachtige gebied. Jammer genoeg is de heide nog niet in bloei, daarvoor zijn we te vroeg in het jaar. Voorbij de schaapskooi komen we uit bij een klein binnenmeertje. Tijd voor een boterham. Ondertussen kijken we om ons heen en zien genioetend van o.a. een eend met een paar kuikentjes bezig met de eerste zwemlessen.
Nagenietend en al babbelend, zo’n dagje samen wandelen is uitermate geschikt voor uitwisseling van de laatste nieuwtjes, vervolgen we onze weg. We maken even een klein ommetje om een blik te werpen op het recreatiegebied Heerderstrand. Het natuurbad is ontstaan door afgraving. Het zand is gebruikt voor de aanleg van de A50. De route is erg afwisselend met bos en heide. We wandelen door het Zwolsche Bosch en over de Tonnenberg heide. Nu zie je maar weer dat Nederland nog prachtige stukken natuur heeft. Hier en daar wijkt de gps-track af van de gemarkeerde route. Een keer liepen we parallel en het pad zoals aangegeven op de kaart. Mogelijk een markeringsteken gemist. Vertrouwend op de gps wisten we waar we liepen en hoe we weer op onze route konden komen. Zonder gps hadden we terug moeten lopen naar de laatste markering. Waar nieuwe techniek dus een extra handje kan helpen J Helaas begint het wat te regenen en blijkt ook de batterij nog leeg. Toch maar vervagen, je wet maar nooit of je deze nog nodig hebt. Met gids in de regen lopen is ook niet echt een optie.
Ons einddoel is Zwolle of Hattem. In Hattem is de eerste mogelijkheid met openbaar vervoer. Een van de mooiste stukken waar we doorheen lopen is het Kret. Dit is een voormalig waterwingebied van de Zwolse Waterleiding Maatschappij. Op weg naar Hattem kunnen we kiezen tussen een pad wat bovenlangs of onderlangs loopt. We wisselen af, onderlangs lijkt het of je door een kloof loopt, bovenlangs geeft een fantastisch beeld van het verloop van het pad.
Het laatste stuk naar Hattem lopen we over een dijk. Het is zoeken naar het pad. Hier en daar is dit niet goed aangegeven. Onderweg was het gaan regenen, maar uiteindelijk kwamen we op de dijk terecht en hebben deze tot aan Hattem verder gevolgd. Schuilend onder een boom bewonderden we een heuse regenboog. In Hattem aangekomen lopen we nog even door het stadje om een indruk te krijgen. Vandaar besluiten we , gezien het late tijdstip, het natte weer en de hoeveelheid reeds gelopen kilometers, de bus naar station Zwolle te nemen voor ons diner.
De busrit gaat over een weg waarlangs ook ons wandelpad verder gaat. Niet het meest mooie deel van de route. Om de stad in te komen rijden we over de zwolse brug en dan door het centrum in. Dit in ons opnemend besluiten we het volgend traject niet in Hattem maar in Zwolle te starten en vandaar de aanlooproute vanaf het station te nemen. Qua kilometers maakt het niet veel uit. Lopen langs een snelweg en over de brug trekt ons echt niet.
