Dag 12: Dalfsen - Ommen

Het is zover. Vandaag lopen we het laatste traject van het Maarten van Rossumpad. De laatste paar dagen deze week waren al mooi en ook deze dag beloofd veel goeds, droog zonnig weer met een heerlijke wandeltemperatuur. Mijn wandelvriendin en ik ontmoeten elkaar op station Zwolle op het perron richting Dalfsen. Zo kunnen we het laatste stukje samen reizen. Onderweg memoreren we nog even dat Dalfsen een hele bijzondere brug heeft "Het oude Lee" en dat we daar de vorige keer op de terugweg in de trein pas achterkwamen.

In Dalfsen besluiten we niet meer opnieuw naar deze brug toe te gaan, maar strijken neer voor een kop koffie bij de restauratie van het station. Vandaag geen haast. Slechts 20 km te gaan. Rustig aan starten en eerst even genieten van het zonnetje. Daarna gaan we in rap tempo op pad. We lopen langs een prachtig pad midden door afwisselend landschap. Open vlakte, boerderijen , hier en daar een sloot met een sluisje. Kasteel Rechteren ligt iets van de route af. Daar willen we graag even een stukje voor omlopen. Al babbelend lopen we flink door. Na wat afslagen naderen we een spoorovergang. Kijken op gps en kaart. Tot onze schrik zijn we het kasteel allang voorbij. Er bestaat nog wel een mogelijkheid om parallel aan het spoor terug te lopen. Rond het kasteel is echter een vijver en dat maakt het lastig inschatten of we zo dichtbij kunnen komen om goed zicht op het kasteel te krijgen. Om 4 km extra te lopen en dan nog niet goed het kasteel kunnen bewonderen, dat zien we niet zitten.

We lopen door naar Hessum. Daar is een mogelijkheid om een stukje af te snijden of een prachtige rondgang langs een dijkje te volgen. Op het punt waar je deze keuze moet maken staat een heerlijk bankje onder een lommerijke boom, helaas bezet door 4 dames. De extra loop over de dijk is zeker de moeite waard. Ons pad gaat door richting Vilsteren, een zeer oud dorp van oorsprong bestaand uit een langoed en een zestal boerderijen. We paseren een waterkering met de Vechtdijk van Groot Salland waterschap. Bij een kruispunt , met aan de ene kant een sluis en de andere kant het pad naar Vilsteren, treffen we de 4 dames aan die we eerder op het bankje zagen zitten. Ook zij lopen het laaste traject naar Ommen. Startpunt ook Dalfsen. Voor hen is dat best wel een lange afstand. Voor ons juist een makkie vandaag. Even doorvragend blijken twee van de dames al 75 jaar te zijn. Vol bewondering kijken we hen aan. Over 20 jaar hopen wij ook nog zo vitaal te zijn en samen te lopen. Dat we als moeder en dochter werden gezien, in het midden latend wie dan de moeder zoal zijn, ontkennen we lachtend. Zij gaan verder richting Vilsteren, wij gaan eerst naar de sluis toe.

Ook bij Vilsteren heb je twee mogelijkheden. Door het dorp of bovenlangs door natuurgebied langs de Overijsselse Vecht. Dilemma: koffie in het dorp, vooraf of achteraf. Eerst het natuurgebied en dan koffie besluiten we. Dit stuk is echt aan te bevelen: prachtig. Omdat we een afslag over het hoofd zien staan we plotseling toch in het dorp. Dan eerst maar koffie bij het enige open restaurant. Aan de andere kant van het terras zien we de 4 dames weer zitten, ook heerlijk in de zon genietend van de koffie.

Na de koffie lopen we terug tot het punt waar het mis ging en vervolgen dan de weg langs de Vecht. In de buurt van Ommen moeten we goed opletten. Daar kruisen we twee andere LAW-routes: Het overijssels havezatepad en het Pieterpad. We letten goed op, lopen langs Het Laer, waar net een bruidsrapportage wordt gemaakt, richting de brug van Ommen. Het eigenlijke pad gaat van huize het Laer naar het station, maar we willen eerst het einde van het Maarten van Rossumpad vieren in Ommen. Het is niet zo'n grote plaats, maar kent wel een klein gezellig centrum. Al wandelend door het stadje kijken we vast rond naar een leuk restaurant. Aan de rand van het dorp vinden we een terrs in de zon en klinken daar met een glas port op het volbrengen van de tocht. Proost!

Dag 11: Zwolle - Dalfsen

Het is niet de eerste keer dat we een wandel dag uitkiezen en dit achteraf de beste dag van de week blijkt te zijn qua weer. Het is drukkend, klam en droog weer. De zon komt af en toe door de wolken heen. De regenjas blijft in de tas. Beiden realiseren we ons dat er pas na 20 km een koffielocatie aangeboden wordt, dus vlak bij het stion ons eerste bakje gehaald met uiteraard appeltaart. Van te voren had ik de kaart bekeken en niet te veel verwachtingen gekregen van het landschap. Een stuk over een dijk door de uiterwaarden en verder veel weilanden om te doorkruisen. Vast erg saai. Dit is compleet verkeerd ingeschat. Het blijkt een van de mooiste trajecten van het MvR-pad te worden. Een tocht met verrassingen. Lopend over de dijk spotten we een veld met lama’s. De dijk volgt de loop van de Ijssel.

Het eerste doel waar we ons op focussen is Windesheim. Vanaf station Zwolle passeerden we de gelijknamige school. Het leuke van het wandelen van een LAW is dat je ook nog e.e.a. opsteekt van het ontstaan van het landschap. Zo leren we over Havezates en spiekers. Voor de niet-kenners: een ahvezate is van oorsprong en recht en gaan huis. Vanwege de havezates bestond het recht om zitting te nemen in de ridderschap, bestuur, van het gewest. Al pratend proberen we Windesheim te ontwaren, maar het enige vaste punt ter oriëntatie is de steenfabriek. Nogmaals de kaart besturend komen we er achter dat we nog niet zover gevorderd zijn als we dachten.

In ons boek lezen we dat we voor Windesheim moeten kiezen tussen twee routes : ‘boomstam over het water’ of ‘de dijk volgen’. We blijken maar een keuze te hebben, nl die over de boomstam. We zijn niet bang voor uitdagingen en slaan ons er vol goed moed doorheen. Gelukkig is de boomstam dik genoeg om ons te houden. Eindelijk komen we dan oog in oog te staan met Windesheim, een prachtig landhuis met eigen toegangsbrug.

Als we de weg vervolgen komen we in het dorp Windesheim terecht. Tot onze grote verbazing stuiten we op een kerk die meer weg heeft van een hals-romp boerderij. Natuurlijk willen we meer weten over dit bijzondere gebouw. Waarom staat hier niets over vermeld in onze wandelgids? Het informatiebord bij de kerk maakt veel duidelijk. Er is in het verleden een compleet klooster met brouwerij, kerk , onderkomens geweest. Alleen de brouwerij is bewaard gebleven en in gebruik als kerk. Ons pad vervolgt ten zuiden van Laag Zuthem. Deels komt het landschap overeen met wat we herinneren van het Marskramerpad. Dat het nadert blijkt uit de enorme paddestoelen die we onderweg spotten.

Toch wel flink doorgewandeld gezien de hoeveelheid af te leggen kilometer, dus de eerste koffiestop is zeer welkom. Al blijkt het restaurant nog niet open, een kopje cappucino krijgen we desondanks. Daarmee moet het lukken voor de laatste 7 km. In dit traject krijgen we een aantal prachtige Havezates te zien, waaronder Den Aalshorst en Huis den Berg. Op weg naar Dalfsen wandelen we door het bos en passeren een camping met naam Sterrenbosch. Er komen meerdere wandelpaden bijeen en in het centrum is een restaurant. Heerlijk rustig gelegen en geschikt om prachtige fietstochten vanuit te ondernemen, naar uit eigen ervaring van mijn wandelpartner bleek. De volgende en laatste havezate is Huis den Berg. Dit ligt vlak bij Dalfsen, het eindpunt van ons traject met ca 31 km in de benen. We besluiten te gaan eten in Dalfsen zelf, om zo ook van dit stadje nog een indruk op te doen.

We maken nog wat opmerkingen over de blauwe geschilderde brug die toegang geeft tot Dalfsen. Pas op de terugweg in de trein wordt ik via een sms-je gewezen op wat feiten m.b.t. de brug, genaamd Het Oude Loo. Deze brug over de Overijsselse Vecht is een ontworpen kunstwerk uit 1994. De blauwe delen bevatten neonverlichting. Volgende keer nog meer vooraf lezen waar we langs komen J Nog 1 traject van het Maarten van Rossempad te gaan. Tijdens het eten maken we al weer plannen voor daarna. Eerst de winter door met het streekpad Nijmegen en in het voorjaar van 2012 starten met het Pieterpad.

Dag 10: Vaassen - Hattem

Sinds kort heb ik een Garmin GPS in bezit en wil deze uitproberen op dit traject. Van internet heb ik de tracks gedownload die betrekking hebben op dit deel van de wandeling.

Vanuit Vaassen – vanaf de bushalte bij Cannenburch – gaan we op pad. Het is even zoeken naar de rood-wit markeringen. We lopen langs de gracht die om Cannenburch heen voert. De gps geeft aan dat dit niet klopt met de track, maar door de onbekendheid met het volgen van een gps-track negeer ik dit in eerste instantie. Verderop blijkt dat we inderdaad fout zitten. De optie om te keren verwerpen we. Aan de hand van de kaart in onze gids zien we dat we vrij snel weer op te route komen als we doorlopen. Veel verschil in omgeving en schoonheid daarvan is er niet, dus gaan we verder tot we weer op de juiste track komen. Het eerste gebied waar we op af lopen is Tongerense heide. Op een informatiebord lezen we e.e.a. over het ontstaan en onderhoud van het gebied.

Na een rustmoment met een heerlijke bakje cappucino lopen we richting een groots heidegebied De Renderklippen. Dit gebied is door wind en opstuiving in de laatste ijstijd gevormd. We doorkruizen de heide en genieten van dit prachtige gebied. Jammer genoeg is de heide nog niet in bloei, daarvoor zijn we te vroeg in het jaar. Voorbij de schaapskooi komen we uit bij een klein binnenmeertje. Tijd voor een boterham. Ondertussen kijken we om ons heen en zien genioetend van o.a. een eend met een paar kuikentjes bezig met de eerste zwemlessen.

Nagenietend en al babbelend, zo’n dagje samen wandelen is uitermate geschikt voor uitwisseling van de laatste nieuwtjes, vervolgen we onze weg. We maken even een klein ommetje om een blik te werpen op het recreatiegebied Heerderstrand. Het natuurbad is ontstaan door afgraving. Het zand is gebruikt voor de aanleg van de A50. De route is erg afwisselend met bos en heide. We wandelen door het Zwolsche Bosch en over de Tonnenberg heide. Nu zie je maar weer dat Nederland nog prachtige stukken natuur heeft. Hier en daar wijkt de gps-track af van de gemarkeerde route. Een keer liepen we parallel en het pad zoals aangegeven op de kaart. Mogelijk een markeringsteken gemist. Vertrouwend op de gps wisten we waar we liepen en hoe we weer op onze route konden komen. Zonder gps hadden we terug moeten lopen naar de laatste markering. Waar nieuwe techniek dus een extra handje kan helpen J Helaas begint het wat te regenen en blijkt ook de batterij nog leeg. Toch maar vervagen, je wet maar nooit of je deze nog nodig hebt. Met gids in de regen lopen is ook niet echt een optie.

Ons einddoel is Zwolle of Hattem. In Hattem is de eerste mogelijkheid met openbaar vervoer. Een van de mooiste stukken waar we doorheen lopen is het Kret. Dit is een voormalig waterwingebied van de Zwolse Waterleiding Maatschappij. Op weg naar Hattem kunnen we kiezen tussen een pad wat bovenlangs of onderlangs loopt. We wisselen af, onderlangs lijkt het of je door een kloof loopt, bovenlangs geeft een fantastisch beeld van het verloop van het pad.

Het laatste stuk naar Hattem lopen we over een dijk. Het is zoeken naar het pad. Hier en daar is dit niet goed aangegeven. Onderweg was het gaan regenen, maar uiteindelijk kwamen we op de dijk terecht en hebben deze tot aan Hattem verder gevolgd. Schuilend onder een boom bewonderden we een heuse regenboog. In Hattem aangekomen lopen we nog even door het stadje om een indruk te krijgen. Vandaar besluiten we , gezien het late tijdstip, het natte weer en de hoeveelheid reeds gelopen kilometers, de bus naar station Zwolle te nemen voor ons diner.

De busrit gaat over een weg waarlangs ook ons wandelpad verder gaat. Niet het meest mooie deel van de route. Om de stad in te komen rijden we over de zwolse brug en dan door het centrum in. Dit in ons opnemend besluiten we het volgend traject niet in Hattem maar in Zwolle te starten en vandaar de aanlooproute vanaf het station te nemen. Qua kilometers maakt het niet veel uit. Lopen langs een snelweg en over de brug trekt ons echt niet.

Dag 9: Beekbergen - Vaassen

De weersvoorspelling is prima. De beste dag van de week uitgekozen om een traject van het Maarten van Rossumpad te lopen. De dagen hierna gaat het weer regenen. Nederland kan wel wat regen gebruiken - de droogte slaat toe, maar liever niet als wij wandelen :)

Van te voren hebben we al gezien dat de eerst mogelijke koffiestop pas na ca 16 km is, vandaar dat we vandaag starten op het terras van cafe - restaurant Snittenberg in Beekbergen. Het is nog vroeg en zo'n eerste cappucinno valt er goed in. Daarna wordt het zoeken naar het beginpunt van de route. Na een paar honderd meter richting noord komen we tot de ontdekking dat de start aan de andere kant van het dorp ligt. Tijdens de wandeling van het Marskramerpad hebben we ook al door Beekbergen gedoold herinneren we ons. Maar niet getreurd, na enkele minuten zijn we echt op weg. De zon schijnt en de pas gaat er stevig in. Op richting Apeldoorn, de hele dag zullen we daar in de buurt blijven en westelijk rond de stad naar het noorden verder trekken.

Op weg van Beekbergen naar Ugchelen wandelen we door het Engelanderholt, een prachtig gebied met afwisselen bos en open gedeelten met waterplassen. Je merkt wel dat je in de buurt van een redelijk grote stad bent. Soms passeren we een spoor of viaduct onder een snelweg door. Het liefst laten we die zo snel mogelijk achter ons. Aan het eind van de ochtend passeren we Berg en Bosch met de Apelheul. Helaas is er niet een toegangsweg oim even een kijkje te nemen. Als we Berg en Bosch doorlopen bewonderen we de lange brede lanen met prachtige huizen aan een zijde en bos aan de andere zijde. Wie heeft ooit het besluit genomen een deel van het prachtige bos te kappen en daar huizen te bouwen, zonde?

Aan het eind naderen we het Kleine Loo. Plotseling staan we voor een monument en realiseren ons dat het de Naald betreft, waar twee jaar eerder met koninginnedag een auto tegenaan is geknald met meerdere doden achterlatend op de weg. Onder de indruk blijven we even staan op het kruispunt. De weg vervolgt door het park en eindigt voor Paleis het Loo. Gezien het tijdstip van de dag en de kilometers die we nog af willen leggen brengen we geen bezoek aan het paleis. Wel krijgen we trek in een kop koffie, maar besluiten even door te lopen, het dichtsbijzijnde restaurant met terras zit vol met dagjesmensen en ziet er tamelijk duur uit. Na een paar kilometer, vlak bij de Veld vijfers van het Loo, strekken we even de benen en genieten van een kop koffie. Het gebied waar we daarna doorheen lopen is prachtig, vol met sprengen. Het is het meest bijzondere sprengenstelsel van de Veluwe. De Rode en Nieuwe beek kruisen elkaar. Als kunstwerk zijn metalen schotels in het water aangebracht, welke oplichten bij speciale lichtinval.

We lopen door de Wiesel en zien aan weerszijde kleine watertjes. Het pad slingert door het waterrijke gebied en straalt rust uit. Echt genieten. Op weg naar Cannenburch - te Vaasen - moeten we goed op de route letten omdat ook het Veluwe Zwerfpad hier loopt. We lopen graag maar willen niet ongemerkt overgaan op een andere route. In eerste instantie lijkt het park rond kasteel Cannenburch dicht, maar een van de kleine toegangsdeuren blijkt toch open te kunnen. Langs de rand van het park naderen we het kasteel. Uiteindelijk staan we dan voor het kasteel zelf. Voor het kasteel bevindt zich een bankje met daarop een beeld van Maarten van Rossum. Voor op de wandelgids van het Maarten van Rossumpad staat een afbeelding van dit beeld met op de achtergrond het kasteel Cannenburch. Natuurlijk leggen we dit even vast op de gevoelige plaat :)

Daarna wordt het zoeken naar de bushalte. Het is pas 16.30 uur, en we zouden nog wel een uurtje door kunnen wandelen, maar het ontbreekt aan bus/trein opstapplaatsen de komende 20 kilometers. Uiteindelijk is het ook niet erg om te stoppen omdat we nog een aardige busreis moeten afleggen voor we terug in Arnhem zijn. Eerst van Vaassen naar Apeldoorn en dan door naar Arnhem. We genieten na op een terras van een restaurant met een glaasje witte wijn en een lekkere maaltijd. Wat een prachtige dag, zowel qua weer als omgeving waar we doorheen zijn gekomen, afwisselend en met indrukwekkende historische plekjes.

Dag 8: Rheden - Beekbergen

Om op het Maaarten van Rossumpad te komen lopen we eerst de aanlooproute van Rheden naar de Posbank. Dit stuk hebben we de vorige keer ook gelopen om naar het station in Rheden te komen. Helaas regende het toen. Nu belooft het een mooie dag te worden al is het nog een beetje bewolkt als we rond 9 uur op pad gaan. De Posbank ligt 90 meter hoog en op een kruising waar vandaan je een prachtig uitzicht hebt over de heidevelden en bossen. Er staat ook een monument vernoemt naar G.A.Pos bij het uitzichtspunt. We genieten even van het uitzicht, maken wat foto's en gaan dan vol energie verder. De verleiding van het Paviljoen De Posbank kunnen we weerstaan. Koffie moet verdiend worden :).

De volgende kilometers gaan door de "Onzalige bossen". Op naar de Carolinahoeve, op een kruising van de historische konings- en jachtwegen. We lopen langs een ruiterpad, over een wal, een mulle zandweg en een beukenlaan, afwisseling genoeg. Bij de Carolinahoeve genieten we op het terras van een Cappucinno met een stukje appeltaart. Dit levert weer energie voor het volgende deel van de route. Vervolgens lopen we door een prachtig gebied waarbij we langs smalle beekjes lopen of deze oversteken. Door het voorjaar is alles prachtig groen en in bloei.

Op weg naar Eerbeek, ook weer een flink stuk door de bossen, steken we een Toeritische spoorlijn over. De spoorlijn deed dienst als vervoer voor de papierindustrie. In de zomer gaat hier een toeristische stoomtrein heen en weer van Dieren - Apeldoorn. We lopen langs Eerbeek, het traject gaat buiten het dorp om richting het Apeldoorns kanaal. Dit is het langste kanaal van Gelderland en diende als aan- en afvoerweg voor de (papier)industrie. Inmiddels is het flink warm geworden en beginnen we aan een deel van 7 kilometer langs het kanaal. Van te voren hebben we het aantal bruggen geteld. Aftellen maar tijdens het wandelen. Onderweg nog even een rustpauze aan een picknickbank. Er komen weer herinneringen boven aan een vergelijkbaar traject van Rondje Utrecht waarbij we ook een flink stuk langs een kanaal liepen naar Wijkbijduurstede. Als laatste stuk van een lange dag was dat een flinke kluif en het minst leuke deel van Rondje Utrecht. Maar nu gaat het goed en na de laatste brug lopen we richting Beekbergen. Een afwisselend gebied, zeker na dat stuk langs het kanaal. We komen langs Scherpenberg - een oefenterrein- maar krijgen daar niet veel van mee, evenals het voormalige stuifzand Munsterman. De route loopt langs met struikgewas begroeide randwallen.

Beekbergen is het eindpunt van dit traject. Voor de bushalte bereikt wordt wandelen we langs de buitenrand van het dorp. Dit zouden we moeten herkennen, want al eerder zijn we daar langs gewandeld toen we het Marskramerpad liepen. Het kwam vaag bekend voor maar echt herinneren......nee dus. Met de bus terug naar Arnhem om nog even na te genieten op een terrasje. Rond om ons heen werd een aanvang gemaakt met de opbouw van feestelijkheden, koninginnenacht is in voorbereiding.

Dag 7: Mariëndaal - Rheden

De weersvooruitzichten geven aan dat het in de loop van de middag zou kunnen gaan regenen. Onze ervaring na vele jaren van wandelen is dat het over het algemeen beter uitpakt dan voorspelD. En we zijn niet van suiker gemaakt, dus vol goede moed op pad. Het startpunt van dit traject is Mariëndaal, aan de rand van Oosterbeek. Het is 10 uur, droog en er breekt een waterig zonnetje door. Door een prachtige bomenlaan lopen we richting een poort c.q viaduct en vervolgen onze weg door een prachtig gebied met beekjes, vijvers en landgoederen. Aan de rand ligt een prachtig gebouw waar een laboratorium gehuisvest is. Wij tweeën hebben ook ooit een opleiding gevolgd en ervaring in laboratoriumwerk en kunnen ons goed voorstellen dat het fijn werken is te midden van zo'n mooie omgeving.

We worden verrast door een met boomtakken overgroeid pad waar we onderdoor lopen, een soort liefdeslaan. Het geheel heeft zelfs enkele vertakkingen en boven op de top hebben we een prachtig uitzicht op de vorm en de paden. Bekijk vooral ook de bijgevoegde foto's die slechts een kleine impressie geven. Al babbelend lopen we voort en doen goed ons best om niet fout te lopen. Markering, beschrijving en kaart blijken ook vandaag niet altijd overeen te komen, maar op een enkel klein stukje na maken we niet veel extra meters.

Het grootste deel van het traject gaat om Arnhem heen, waarbij we een paar prachtige landgoeden passeren. De eerste stop voor cappuccino met uiteraard appeltaart is bij Groot Warnsborn. Aan een tafeltje bij het raam kijken we uit over de tuin die achter het gebouw ligt. Idee voor een feestje: bijzondere gelegenheid om in het achterhoofd te houden.

Ons pad vervolgen we langs kasteel Zijpendaal, omgeven door een park. Onze tocht gaat door dit park en met het zonnetje erbij is het genieten. En dan te bedenken dat je zo dicht in de buurt van Arnhem bent. Al kronkelend komen we langs de stenen tafel, onder enkele viaducten door (niet te vermijden) richting Monnikenhuizen. Op uitzichtpunt Hoogte 80 bekijken we de omgeving. In de verte zouden we Nijmegen moeten zien, maar het zicht is daar niet helder genoeg voor.

Van Monnikenhuizen gaat het pad verder naar Rozendaal. Het is inmiddels 14 uur en de maag begint te knorren. Op een bankje aan de rand van Kasteel Rosendael halen we ons eigen lunchpakketje te voorschijn en genieten van het uitzicht op het kasteel. Natuurlijk maken we even een omweg door de toegangspoort om het kasteel van dichterbij te bewonderen. Een prachtige vijver voor het kasteel en aan de rand van het gebouw een karakteristieke toren met koepeltje.

De weg gaat verder langs enkele gebouwen in dezelfde stijl als het kasteel. Een pad voert langs een restaurant omhoog naar een bosrand. Langs de weilanden lopen we verder.

We hebben drie opties waar we zouden kunnen stoppen aan het eind van de dag. Het station bij Velp, Rheden of doorlopen naar Laag Soeren en daar de bus pakken. Het landschap is erg geaccidenteerd en we lopen niet zo snel als in vlakke gebieden. Ook beginnen we onze heupen en benen te voelen. Station Velp valt af, het is nog te vroeg in de middag. Door naar Rheden.

We lopen meer in open gebied en de wind trekt wat aan. De bewolking neemt ook toe. Het gebied is erg karakteristiek: beekjes met een smal pad er langs. De bladeren liggen op het pad, het heeft een herfstige uitstraling. Het is rustig, weinig andere mensen op de been. De weg loopt langs de beek en af en toe moeten we een oversteek maken naar de andere kant. Dan komen we uit bij de rand van Herikhuizerveld, een open heuvelachtig terrein met afwisseld struikjes en hei. Bij het uitzichtspunt genieten we even van een momentje rust, pakken de kaart en besluiten dat het te ver is om nog naar Laag Soeren te lopen. Het begint ook wat te miezeren.

Het pad loopt naar beneden, de Herikhuizerveld op, dwars door de hei. Deze ziet er tamelijk doods uit. Weinig kans op bloeiende hei dit najaar. Midden op de hei nemen we de afslag naar station Rheden. De miezer wordt nu echte regen. Regenjas aan, bescherming om de rugzak en doorlopen naar het station. Dit is nog een half uurtje lopen en zo langzamerhand worden we echt nat. Op het moment dat we het station oplopen horen we een trein aankomen. Snel langs het perron op zoek naar een chippaal. We maken een sprintje en de conducteur is zo aardig even te wachten tot we zijn ingestapt.

De dag is wat vroeger geeindigd dan een doorsnee lange afstands wandeldag, maar het moet leuk blijven en met regen gaat de lol er wel vanaf. Voor de volgende keer wacht ons een prachtig traject over de Posbank. Daar verheugen we ons nu al op.

Dag 6: Wageningen - Mariendaal

De dag begint bij busstation Wageningen. Vandaar zoeken we het punt van de route waar we de vorige keer geeindigd zijn. Dit eerste deel van het traject voert omhoog via een balkentrap de bossen in. We belanden direct in een prachtig park, de Botanische tuin Belmonte. Jammergenoeg is het niet het juiste seizoen, de rododendrons staan nog niet in bloei. Maar de diverse uitzichtspunten vanuit het park vergoeden veel.

Na nog een uurtje wandelen maken we een koffie stop bij Nol in 't Bosch. Het is een erg koude dag , de zon schijnt maar de handschoenen komen vooral aan het begin van de dag goed van pas. Af en toe moet je toch even de kaart of de beschrijving bestuderen.

Het landschap is erg afwisselen met z'n beekjes langs weilanden en ook vandaag weer een aardig optrekje Kasteel Doorwerth. Het is een gedeelte waar de weg niet altijd geod is aangegeven en vandaag lopen we divese keren fout.

Van Renkum naar Heelsum is hooguit 2 kilometer, maar een langeafstandswandelaar volgt de echte route en deze is 8 km. De route gaat noordelijk door bos, langs de Renkumse heide en weilanden. Bij Heelsum aangekomen bewonderen we eerst een bijzonder kerkje uit de 16e eeuw. Het kerkje is helaas dicht. Daarna vervolgen we de weg naar het zuiden en komen onder twee viaducten uiteiendelijk uit in de buurt van kasteel Doorwerth. Dat is een van de leuke kanten van een LAW, het voert langs bijzondere plekjes. Dit is er ook weer eentje. Je loopt helemaal rond het kasteel en kan het van alle kanten bewonderen. Op de binnenplaats is een restuarant gevestigd waar we ons tegoed doen aan een heerlijke bol met warme vlasaus en cappuccino. Opgewarmd gaan we weer verder langs Heveadorp naar Oosterbeek. We verheugen ons op het laatste stuk door de Rosande polder. De oorspronkelijke route bestaat niet meer en via een omleiding duiken we de polder in. In plaats van een prachtig pad binnendoor worden we langs de rand van de polder geleid en komen uiteindelijk uit bij het spoor. Langs het spoor loopt een pad vanwaar we terug moeten lopen naar de bushalte op de weg tussen Oosterbeek en Wageningen (N225). Vanwege werkzaamheden hebben de zware werkauto's het pad voorzien van diepe sporen en met de regen van de laatste tijd is het erg blubberig. Bij de halte aangekomen doen we pogingen om de ergste modder van onze wandelschoenen te verwijderen. We willen tenslotte nog wel een beetje toonbaar een hapje kunnen eten in een restuarant.

Wandelaars die ook van plan zijn dit traject te lopen bevelen we aan om over de weg te gaan en niet door de polder zolang de werkzaamheden duren.